สาวงามกะนายป.ญ.อ.ตอนที่8

ตอนที่8

“พี่มินอาคะพี่ชายเค้าไม่รู้จักความรักเค้าไม่เคยได้รับความรักเคยแต่ความรู้สึกผูกพันที่เค้าอยู่กับหนูมา18ปีตอนที่หนู6ขวบพี่อายุ13แม่ก็ทิ้งพ่อไปอีก2ปีกว่าพ่อก็ตายจากเราไปเนื่องจากพ่อเป็นคนที่ไม่ระเอียดอ่อนแล้วแม่ก็ไม่เคยรักพวกเราจริงพี่ชายเลยไม่รู้จักความรักส่วนหนูพี่ชายดูแลเป็นอย่างดีข้อดีของพี่ชายคือดูแลเอาใจใส่คนอื่นเก่งมากหนูเลยไม่เหมือนเค้าหนูจะบอกว่าพี่ชายไม่รู้จักความรักแล้วไม่เคยรักใครจนได้มาเจอพี่ที่ทำให้เค้ารักแต่เค้าก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกนั้นคือความรักเค้าเลยไม่รู้ว่าพี่คิดยังไงกับเค้าแล้วเค้าคิดยังไงกับพี่พี่ให้โอกาสเข้าหน่อยเถอะ”

“อื้มก็ได้ถ้าพรุ่งนี้แค่ถึง6โมงเค้ามาง้อพี่ พี่จะให้อภัยเค้าแล้วกัน ส้มถ้าพี่ต้องไปจริงๆพี่ฝากให้เค้าหน่อยนะ”

“โอเคคะ”

ยัยส้มยิ้มให้มินอา

วันต่อมา

ผมได้แต่มองมินอาแต่ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

“นี้นายโมจิ พี่มินอาจะไปแล้วนะนายมีอะไรก็ไปบอกเค้าเถอะ”

“เค้าจะไปไหน”

“เค้าจะกลับบ้าน”

ผมรู้สึกเจ็บๆยังไงก็ไม่รู้ กับคำพูดที่บอกว่ามินอากำลังจะไปจากผม กับน้ำเสียเศร้าๆแปลกๆของยัยส้ม

“ก็ให้เค้ากลับไปสิพ่อแม่จะได้ไม่ห่วง”

“เฮ้ยพี่ไม่เสียใจเลยหรอ พี่มินอากำลังจะไปนะแล้วอาจจะไม่กลับมาอีกแล้วก็ได้”

“มันก็เรื่องของเค้า”

“นี้พี่ฉันถามจริงนายไม่เคยรู้สึกอะไรกับพี่มินอาเลยหรอ”

“ก็ฉันเคยบอกเธอไปแล้วนิ”

“เออพี่ไม่เข้าใจพี่มินอาไม่เข้าใจแล้วตอนนี้รู้สึกว่าฉันก็จะไม่เข้าใจอีกคนแล้ว”

ยัยส้มพูดด้วยน้ำเสียงปรงๆแล้วเดินผ่านผมไป

ผมรู้สึกอึดอัดยังไงไม่รู้กับคำว่าผมจะไม่ได้เจอผู้หญิงหัวทองคนนั้นอีก ความรู้สึกนี้มันเจ็บๆแบบบอกไม่ถูกยังไงก็ไม่รู้ กับความรู้สึกทีผมมีให้ยายผมทองนั้นจริงจริงผมอยากจะบอกเธอแต่ทำไมไม่รู้ผมไม่กล้าที่จะบอกเธอ

ตอนเย็นของวันนี้

ผมมองหน้าเธอมาแล้วทั้งวัน เธอพยายามไม่มองตอนที่ผมมองตั้งหลายรอบแต่ตอนนี้เธอก็หันมามองผม

“นายจะมองฉันอีกนานปะ มีอะไรก็รีบๆพูด”

เธอมองหน้าผมแบบรำคาญ

“เธอจะไปไหนยายหัวทอง”

 “แล้วทำไมฉันต้องบอกนายด้วยละนายหัวเน่า”

“ก็ผมต้องดูแลเธอนิ ผมก็ควรรู้ผมไม่อยากขัดคำสั่งของผู้บังคับบัญชาแล้วอีกอย่าคือผมกลัวว่าคุณจะเป็นอันตรายแล้วมันเป็นหน้าที่ของผมเป็นความรับผิดชอบของผมเหตุผลมากมายขนาดนี้พอปะยายหัวทอง”

“เออพอตาหัวเน่าคำก็ความปลอดภัย2คำก็งาน อย่ามาทำเป็นไม่รู้ส้มน่าจะบอกนายแล้วนิ”

“บอกแค่คุณจะไปไม่ได้บอกว่าไปไหนซักหน่อย”

“เออ ฉันจะไปจากที่นี้แล้วจะไปอยู่กับน้องสาวฉัน”

“เออโชคดีนะแล้วจะไปเมื่อไหร่”

“จะไปตอนนี้ละเดียวGมารับ”

“เฮ้ย ทำไมมันไวอะไรขนาดนี้แล้วGเป็นใคร”

“ตอนแรกว่าจะไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว เออเดี๋ยวGมานายก็รู้เองละ”

5นาทีผ่านไป Gขับรถยี่ห้อ Ferrari Four ของมินอามารับมินอา

เด็กผู้หญิงอายุประมาณ18คนหนึ่งเปิดประตูที่นั่งคนขับวิ่งลงมากอดมินอา

“ยัยGคิดถึงจัง”                                                  

“เป็นไงบ้าง พี่สาว”

“เออเดียวฉันขอนอนที่คอนโดแกนะ”

“โอเคได้พี่นอนพื้นฉันนอนเตียง”

“5555ยัยGตลกละ”

มินอายิ้มแล้วหยิกที่ไหล่ของมินจี

“เออพี่แฟนพี่อะมันคิดถึงพี่มากเลยนะ”

มินอามีเจ้าของแล้วหรอผมที่ยืนข้างๆเธอเงิบไม่เป็นท่า

“555แกช่วยฉันยกของหน่อย”

“เออพี่คุณ Ferrari Four แฟนพี่อะเค้าคิดถึงพี่มากเลยเพราะฉะนั้นพี่เป็นคนขับนะ”

“เออได้จัดไป555”

“เดี๋ยวๆมินอาห้ามซิ่งนะ”

“ไม่ได้ซิ่งแค่150กว่าเอง55”

มินอายิ้มให้น้องสาวของเธอ

“เออGนี้เพื่อนพี่ชื่อโม โมจินี้น้องสาวฉันG”

“อาดีครับ” ผมแค่เพื่อนเองหรอแล้วที่จูบกันมะคืนคืออาราย

ทำไมยัยหัวดำที่หน้าคล้ายคล้ายยัยหัวทองทำไมหน้าคุ้นจัง

มินจีเดินไปเปิดประตู Ferrari Four ที่นั่งข้างคนขับแล้วไปนั้ง

“เออ ส้มโมจิฉันไปแล้วนะ”

มินอาหันมามองผมแล้วพูดกับผมอย่างหนักใจแล้วก็หันไปมองส้มส่วนส้มก็ทำหน้าหนักใจ

“มินอา”

ผมเรียกชื่อเธอ เธอหันมามองผมแล้วดึงเธอมากอดไว้

“โมจินายอยากจะบอกอะไรก็บอกมาเถอะก่อนที่มันจะสายไป”

“มินอาโชคดีนะ อย่าลืมดูแลตัวเองละ”

“โอเคนายไม่พูดแล้วนายคงจะกลับมาแก้อะไรไม่ได้อีกแล้ว อย่ามาเสียใจภายหลังแล้วกัน”

ผมปล่อยมินอาออกเพราะเธอผลักเธอยิ้มให้ผมแบบฝืนๆ เธอเดินจากผมไปผมรู้สึกว่าอยากร้องให้ แล้วก็พูดไม่ออกบอกไม่ถูก รู้สึกว่าตอนนี้มันมีน้ำใสๆไหลออกจากตาผมผมปัดมันออกแล้วหันไปมองมินอาจากไปเช่นเดียวกันเธอก็มองผมด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยสู้ดีนัก ผมรู้สึกว่าเธอไม่สบายใจเธอกำลังเสียใจ

วันต่อมา

ผมไปทำงาน ผมไม่เคยไม่มีสมาธิมาก่อนกับงานที่ผมมุ่งมั่นที่สุดคือการหาตัวคนร้ายที่ทำร้ายมินอา

ส่วนมินอาที่ตอนที่อยู่ในคอนโดแห่งหนึ่ง

“นี้พี่มินอาเป็นอะไรข้าวก็ไม่กินเห็นเป็นแบบนี้ตั้งแต่บนรถแล้ว”

มินจีพูดด้วยสีหน้าเป็นห่วง

“พี่กับตาคนซกมกที่ชื่อโมจิเป็นอะไรกัน”

ไม่มีเสียงตอบรับใดๆจากมินอา น้ำตาของเธอหยดลงมาบนแก้มทีละหยด มินจีปลอบมินอาด้วยการกอดเธอ

“พี่มินอามีอะไรเกิดขึ้นเล่ามาเลย”

“ฉันทะเลาะกับเค้าเรื่องที่พี่แบงค์มาส่งพี่ แล้วพี่ก็จูบเค้า แล้วพอเสร็จเค้าก็ขอโทษพี่ พี่ปิดปากเค้าแล้วก็ถามว่าขนาดนี้นายยังไม่เข้าใจอีกหรอเค้าก็ถามพี่ว่าพี่หมายความว่าไงพี่ว่าไงแล้วพี่ก็ตบหน้าเค้าแล้วบอกว่านายไม่เข้าใจฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน”

“พี่มินอาพี่เสร็จกับเค้าแล้วหรอ”

“บ้า”

“ก็พี่บอกว่าเสร็จกันแล้วเค้าก็ขอโทษพี่ เสร็จกันแล้ว”?

“ไอบ้า ไม่ใชเสร็จแบบนั้นหมายถึงจูบอะ”

“อ๋อ แล้วนี้ฟังเพลงอะไรอยู่เนีย”

“偏愛”

“เวลาเศร้าฟังเพลงแบบนี้มันจะไม่เสียใจหนักกว่าเก่าหรอ แต่สรุปแล้วคือพี่รักนายโมจิอะไรนั้นใช้มะแล้วเค้าก็คงจะรักพี่ด้วย ผู้ชายคนนั้นนะฉันรู้จักเค้ามาก่อนแต่เค้าคงจำไม่ได้หรอเอาเป็นว่าเค้าไม่เหมากับพี่เลยด้วยซ้ำ คิดดีๆนะจะรักเค้าจริงๆหรอมันอันตรายนะ”

“G”

“นี้เลิกพูดเรื่องนี้เถอะ นี้ฟังเพลงนี้ Promise ชอบไม่ใช้หรอวงนี้อะ”

“อื้ม แล้วมันต่างกันตรงไหนยะ”

“นี้ ยัย ปาร์ค มินอา หยุดร้องเป็นเด็กประถมได้แล้ว”

“G ฉันขออยู่เงียบๆได้มั้ย”

“รำคาญหรอก็ได้ไปละ”

มินจีทำหน้าเสียใจแบบกวนๆ

“นี้ปาร์ค มินอาอกหักก็หาคนใหม่ประชดซะซิ”

♫ ♫ ♫ 빛으로 날 환히 밝혀줘요 그대 또 다시

*promise snsd

“สวัสดีคะ”

“ดีครับมินอาใช้มั้ยครับผมแบงค์”

“ใช้คะ แล้วคุณแบงค์มีธุระอะไรกับฉันหรอคะ”

“คืนนี้ตอน2ทุ่มว่างมั้ยครับ”

“อ๋อว่างคะ”

“ผมว่าจะชวนคุณไปทานข้าวไม่ทราบว่าคุณมินอาสดวกรึป่าวครับ”

นี้ปาร์ค มินอาอกหักก็หาคนใหม่ประชดซะซิเสียงก้องอยู่ในหัว

“อ๋อโอเคคะงั้นเจอกัน2ทุ่มนะคะ”

“ที่กรุงเทพมอร์นะครับ”

“คะ”